Thursday, January 3, 2008

Tuesday, January 1, 2008

"Happy New Year"

ကိုယ္တို႔႐ုံးမွာ New Year ပြဲလုပ္ေပးတယ္။ အစီအစဥ္႐ွိေပမယ့္ မျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ထားျပီးမွ ႐ုတ္တရက္လုပ္ျဖစ္သြားတာပါ။
စားခ်င္တာကို ဆိုင္ကေနမွာေပးပါတယ္။ ၾကိဳက္တာေသာက္ႏိုင္တယ္။ကံစမ္းမဲအစီအစဥ္လည္း ပါတယ္။ သီခ်င္းဆိုတဲ့ အစီအစဥ္က ေတာ့့ပြဲစကတည္းက ဆိုခ်င္တဲ့သူ ဆိုေနေတာ့တာပဲ။ သီခ်င္းဆို၊ ဓာတ္ပံု႐ိုက္နဲ႔ စားရင္း၊ေသာက္ရင္းနဲ႔ ဖုန္းေျပးေျပာ၊ internetေျပးၾကည့္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္လိုကုန္သြားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ပါဘူး။ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွာစိုးလို႔ ေစာေစာစီးစီး ဖုန္းဆက္ျပီး New Year တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ အေလးထားျပီး အတူဆင္ႏႊဲေပးတဲ့ onlineက သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။ ကံစမ္းမဲေဖါက္ေတာ့ ပထမဆံုးမဲမွာပဲ အၾကီးဆံုးအထူးဆု ေပါက္သြားခဲ့တယ္။ဆုၾကီးအရင္ထြက္သြားေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ေပါက္တဲ့သူက ကိုယ္မဟုတ္လို႔။ ကိုယ္ကေတာ့ ေကာ္ဖီခြက္ပဲမဲေပါက္တယ္။ဒီလိုကံေကာင္းတတ္တဲ့ ကိုယ္ပါ။
သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္နဲ႔ ကံၾကမၼာတူျပီးေပါက္မဲတူေနလို႔ ကံမေကာင္းတာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲေတာ့မဟုတ္ဘူးဆိုျပီး ၾကံဖန္၀မ္း
သာရေသးတယ္။ ႏွစ္သစ္မွာထူးျခားတဲ့ Duty ေစာင့္ၾကရတယ္။computer တစ္လံုးမွာ gmail ေတြစု၀င္ထားတာ။ ၀င္လာတဲ့နာမည္ကို
ၾကည့္ျပီးသြားေခၚေပးရတယ္။ ဖုန္းေတြကေတာ့ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေခၚေပးေနရတာ။ ႏွစ္သစ္ကူးခါနီးအခ်ိန္မွာ ေထြ/ဂ်ာေရာက္လာတယ္။
မုန္႔ဖိုးေတြေပးတယ္။ Happy New Year လို႔ေအာ္ရတာ အေပ်ာ္ဆံုးပဲ။သီခ်င္းဆိုၾကတာေပ်ာ္စရာၾကီး။ တစ္ေယာက္တစ္ခြက္လဲဆိုေရာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးေျပးေတာ့တာပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာရင္းပုန္းေနတာေပါ့။ ႏွစ္သစ္ရဲ႕အမွတ္တရအျဖစ္ဆံုးကေတာ့ ကံစမ္းမဲေပါက္တဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ေလး ဘယ္သူယူသြားမွန္း မသိတာပါပဲ။ ျပီးေတာ့ စကားေျပာဖို႔ Headphone လုရတာကတစ္မ်ဳိး။ ရယ္ရတယ္။ မနက္ေလးနာရီအထိ မအိပ္ခ်င္တိုင္း ေလွ်ာက္ေျပာသမွ် သည္းခံနားေထာင္ေပးတဲ့ အေ၀းတစ္ေျမက သူငယ္ခ်င္းကိုလည္းေက်းဇူးတင္တာ တကယ္ပါ။ ဆယ့္ႏွစ္နာရီမွာ Happy New Year လို႔ အခ်ိန္မီေျပာေပးဖို႔ သည္းခံေစာင့္ျပီး ဖုန္းဆက္ေပးတဲ့ အေ၀းေရာက္ သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း ေက်းဇူးပါပဲ။ ေပ်ာ္စရာႏွစ္သစ္ပါ သူငယ္ခ်င္းတို႔။ မေပ်ာ္တာေတြကို ႏွစ္ေဟာင္းမွာပဲ ခ်န္ထားခဲ့ရေအာင္။ ေနာက္ထပ္ၾကံဳလာမယ့္ ေလာကအေၾကာင္းေတြသင္ယူရင္း၊ ဘ၀ကိုရင္ဆိုင္ရင္း ငိုခ်င္စရာေတြၾကံဳလာရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္လည္း ႐ွိလာဦးမယ္လို႔ေတြးရင္း ဆက္ေလွ်ာက္ၾကရေအာင္။ လူသားဆန္တဲ့ ႏွလံုး သားေတြနဲ႔ အားေပးရင္း ေ႐ွ႕ဆက္ၾကမယ္။ လိမ္ညာဖို႔စိတ္ကူးရင္ ေနာက္လွည့္ျပန္လို႔ေျပာခ်င္တယ္။ အားလံုးေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ား အတြက္ မဂၤလာ႐ွိေသာႏွစ္သစ္ပါ။

Monday, December 31, 2007

Sunday, December 30, 2007

နားခိုရာ


ေန၀င္တစ္မိုးခ်ဴပ္ျပီ
အုပ္စိုးမရတဲ့စိတ္
တိတ္တိ္တ္ငိုမိ
မျပန္ႏိုင္ခဲ့နားခိုရာ
ဟိုအေ၀းက လာရာဆီ........။
ေႏြးေထြးခဲ့အတိတ္
ေပ်ာ္ခဲ့တဲ့စိတ္ေတြ
ၾကမ္းတမ္းဘ၀လမ္း
ေလွ်ာက္လွမ္းရခ်ိန္မွာ
တမ္းတခဲ့ အေမ့ရင္ခြင္
ခို၀င္နားခ်င္မိ........။
လြမ္းရတဲ့ အေမ့အိမ္ဆီ
ႏြမ္းလ်ေနတဲ့စိတ္နဲ႔
တိတ္တိတ္မွန္းဆ
႐ွိခိုးဦးခ်လ်က္ပါ အေမ.............။

Saturday, December 29, 2007

ေပ်ာ္ခဲ့ရ၊ငိုခဲ့ရ ရတနာပံုကေန႔မ်ား

(၁၀.၁၂.၀၇)ေန႔ကခရီးစထြက္ခဲ့ၾကတယ္။သီခ်င္းေတြဆိုျပီးကားေပၚမွာေပ်ာ္ေနခဲ့ၾကတာေပါ့။ဘာေတြရင္ဆိုင္ရမလဲ မသိရေသးခင္ေပါ့။ ေရာက္တဲ့ညမွာ ေနရာခ်ေတာ့ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ (၁၁)ေယာက္ေနၾကတယ္။ ေနရာမ႐ွိလို႔ မဟုတ္ဘူး။ ေအးလို႔ပူးအိပ္ၾကတာ။ ေနရ တဲ့ေနရာက သံုးထပ္သားကာထားတဲ့အေဆာင္မို႔ ေတာ္ေတာ္ေအးပါတယ္။ အျပင္ထြက္ရင္ ေလတိုက္လြန္းလို႔ အထဲမွာပဲေနၾကတယ္။ေနာက္တစ္ေန႔မွာ လိုအပ္တာေတြျပင္ဆင္ဖို႔ ေစ်းသြားၾကတယ္။ ေခၚတာက(၄)ေယာက္ လိုက္ေတာ့အားလံုးလိုက္သြားလို႔ အဆူခံရေသး တယ္။ ညေရာက္ေတာ့ လုပ္ငန္းစေတာ့တာပဲ။ ေအးေအးနဲ႔ printထုတ္၊ cardျဖတ္၊ထည့္နဲ႔ (၂)နာရီမွအိပ္ရတယ္။ မနက္မွာ Teleport သြားတဲ့လူကသြား၊ထမင္းခ်က္တဲ့လူကခ်က္နဲ႔ ေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့။ ျပႆနာက ေနာက္ေန႔ေတြမွာစေတာ့တာပဲ။ မွတ္ပံုတင္ကအစ လြဲလို႔မရ လို႔ ျပခိုင္းတဲ့အခါ ဟိုတယ္မွာထားခဲ့ရတဲ့အတြက္ ၀န္ထမ္းကဒ္ေတြ ျပခိုင္းရပါတယ္။ နားလည္သူ႐ွိသလို မၾကားတၾကားေျပာတာေတြလဲ မနည္းပါဘူး။ (၁၃)ရက္ေန႔မွာ ပိုဆိုးေတာ့တာပါပဲ။ အမ်ားစုက (၁၃)ရက္ေန႔ေရာက္မွလာတဲ့အတြက္ လူအံုေနေတာ့တာေပါ့။ အသစ္တိုးတဲ့
ကုမၸဏီေတြေကာဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွမႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အသာတၾကည္နဲ႔ေစာင့္တဲ့သူကေစာင့္ျပီး ခနဲ႔သူ၊ေအာ္တဲ့သူ အစံုပါပဲ။ ေျပာမရတဲ့အ ဆံုး ငိုရတဲ့အထိပဲ။ မနက္စာကို ညေနသံုးနာရီထိုးမွစားၾကရတဲ့ သူေတြလည္း႐ွိပါတယ္။ ည႐ွစ္နာရီမွာ အားလံုးသိမ္းဖို႔ျပင္ဆင္ထားေပမယ့္
ေနာက္က်သူေတြကိုညွာတာရင္း ဆယ့္ႏွစ္နာရီထိုးမွ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ အလုပ္႐ႈပ္တဲ့အထဲ လိမ္ျပီးကဒ္ထုတ္သူေတြေၾကာင့္ လည္း ပါပါတယ္။ဖြင့္ပြဲ၀င္ၾကည့္ခ်င္လို႔ ကုမၸဏီခြင့္ျပဳခ်က္မပါပဲလာသူေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာေတာ့ အလွည့္က်Duty ေစာင့္ရတာမို႔ အရင္ေန႔ေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ သက္သာတယ္လို႔ေျပာရမွာပါပဲ။ မွတ္မွတ္ရရေတြကေတာ့ ထမင္းေပ်ာ့ေပ်ာ့စားရတဲ့ေန႔ေတြေပါ့။ ၾကဳံ
ဖူးၾကမလားေတာ့မသိဘူး စြန္တန္ကိုအာလူးအလံုးလိုက္ေရာထားတဲ့ဟင္းကို။ အာလူးအလံုးလိုက္ေတြကိုၾကည့္ျပီး အရမ္းကိုရယ္ခ်င္ေန ေတာ့တာပဲ။ ကုန္သြားတာပဲ။ မ်က္ႏွာသစ္ရင္ေတာင္ က်ဥ္ေနတဲ့ေရကို မျဖစ္မေနမို႔ ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႔ခ်ဳိးခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြးၾကည့္ရယ္ခ်င္ ္တယ္။၀တ္စံုေတြကို သြားကာနီးတစ္ပတ္ေလာက္အလိုမွာမွ ပိတ္စ၀ယ္ၾကတာ။ ပံုစံေျပာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ျငင္းလိုက္ၾကေသးတယ္။ ခ်ိတ္
က ဆင္တူျဖစ္ေအာင္ မႏၱေလးကအဖြဲ႔ကိုလွမ္းမွာျပီး အတိုင္းေပးလိုက္ရတယ္။ထမီစကပ္ခ်ဳပ္မွာမို႔ ေသေသခ်ာခ်ာတိုင္းရတယ္ အက်ႌကေတာ့ ပ်ဥ္းမနားမွာပဲခ်ဳပ္ၾကတယ္။ သြားမတိုင္းအားလို႔ နီးရာခ်ဳပ္တတ္သူကို တိုင္းခိုင္းျပီးေပးရတယ္။ဖြင့္ပြဲမတိုင္ခင္ တစ္ရက္အလိုမွ အက်ႌေတြကရတယ္။ ညဘက္အက် ႌ၀တ္ၾကည့္ေတာ့မွ ျပႆနာတက္ေတာ့တာပဲ။ အက်ႌကၾကပ္ျပီး ၾကယ္သီးေစ့လို႔မရဘူး။ ထမီေတြက ေခ်ာင္ေနတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ပိန္လို႔အက်ႌကေတာ္တယ္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ထမီကေတာ္ေတာ္ေခ်ာင္တယ္။ သီျပီး၀တ္ရတာေပါ့။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အဆင္ေျပသြားတယ္။ ကုတ္အက်ႌက ႏွစ္ထည္က အေရာင္တူတာ မရဘူး။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ အဲဒီကုတ္အက်ႌတစ္ထည္ကို ကိုယ္ယူရတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကိုယ့္အက်ႌအေရာင္က ပိုလွတာေပါ့။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ကုတ္အက်ႌေတြက ပြေနတာေလ။ အလုပ္အားတဲ့ညေနေတြမွာ ၀ရံတာကေန ေတာင္ေတြကိုေငးၾကည့္ရတာ လြမ္းစရာေကာင္းတာေတာ့အမွန္ပဲ။ အေဆာင္ကိုလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ရတဲ့အခါ ခရမ္းေရာင္ေကာင္းကင္ကို ျမင္ရတာ စိတ္ကိုတမ္းတမႈေတြျဖစ္ေစတယ္။ ျပန္ဖို႔အခြင့္မသာခဲ့တဲ့ အိမ္ကိုလည္း သတိရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေပ်ာ္လိုက္၊ ငိုလိုက္နဲ႔ ေန႔ေတြကုန္ဆံုးျပီး ေနျပည္ေတာ္ျပန္ခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ တစ္ေခါက္ဆိုသေလာက္ မွတ္သားေလာက္တဲ့ ရတနာပံုကေန႔ေတြကို
သတိရေနမိတာအမွန္ပါပဲ။